Επιβεβαίωση της ύπαρξης αοράτων ασκητών - μαρτυρία

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

από το περιοδικό «ΠΡΩΤΑΤΟΝ» (τευχ. 119, ΙΟΥΛ.-ΑΥΓ. 2010)

Σχετικώς με το γεγονός που ζήσαμε στο Κελλί του Προφήτου Δανιήλ, παρα-
θέτουμε παρακάτω την καταγραφή αυτού του γεγονότος, πιστεύοντας πως
αξίζει να γνωστοποιηθεί και σε άλλους.
‘Εξ αρχής θέλουμε να διευκρινίσουμε ότι έχουμε την βεβαιότητα ότι δεν λέμε
κάτι πρωτάκουστο η ότι τα παρακάτω αποτελούν μία αξεπέραστη πνευματική εμπειρία στο «Περιβόλι της Παναγίας». Αντιθέτως, γνωρίζουμε ότι είναι μία μαρτυρία από τις πολλές, η οποία αν ίσως και δεν έχει την ισχύ να επιβεβαιώσει ακράδαντα την παράδοση για τους ερημίτες και αόρατους ασκητές του Αγίου Όρους, είναι όμως μία επιπλέον επανάληψη αυτής της παραδόσεως, και το βασικότερο, ότι εξ άπαντος αποτελεί μία βέβαιη μαρτυρία της ζωής των Αγιορειτών πατέρων, που συνεχίζει την ασκητική παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Προ δύο ετών περίπου, η Ιερά Μονή Οσίου Ξενοφώντος μας «παραχώρησε»
το αρχαίο και εγκαταλελειμμένο Κελλί της – του Αγίου Προφήτου Δανιήλ και των τριών Παίδων. Αυτό το Κελλί βρίσκεται σε μία ερημική τοποθεσία πάνω στο βουνό, ανατολικά της Μονής Ξενοφώντος και βόρεια της Σκήτης Ξενοφώντος. Δεν γειτνιάζει με κανένα άλλο Κελλί, παρά μόνο με ένα ερειπωμένο, επ’ ονόματι της Αγίας Τριάδος, ούτε καν φαίνεται άλλο Κελλί η Σκήτη η οτιδήποτε άλλο οίκημα, στο οποίο να μαρτυρείται η να δικαιολογείται ανθρώπινη παρουσία. Το μόνο, που είναι ορατό, είναι το βόρειο άκρο και οι τρούλοι της Μονής Ξενοφώντος, που είναι κτισμένη στις εκβολές ενός χειμάρρου, ο οποίος βρίσκεται σε μακρινή απόσταση από το Κελλί. Όποιος βρίσκεται στην αυλή η τον εξώστη -απλωταριά του Προφήτη Δανιήλ έχει μία πανοραμική θέα όλου σχεδόν του φαραγγιού, από τα ανατολικά, που είναι τα Δοχειαρίτικα σύνορα, μέχρι τα δυτικά – την θάλασσα. Η ηρεμία δε και η ησυχία που έχει το Κελλί είναι χαρακτηριστική, και μόνο κατά την άνοιξη και το καλοκαίρι διακόπτεται από τις ασταμάτητες λαλιές των αηδονιών και των άλλων ωδικών πτηνών.
Εκεί βρεθήκαμε, για μία ακόμη φορά, και εμείς, οι φιλοξενούμενοι της Μονής Ξενοφώντος και ένοικοι του Ιερού αυτού Κελλίου. Η παραμονή μας διήρκησε λίγες ημέρες, αλλά είχε μεγάλη ευλογία, μία εμπειρία που δεν υπολογίζαμε να αξιωθούμε ποτέ. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Στις 21 Απριλίου 2010 (παλ. ημ.), προπαραμονές της πανηγύρεως της Μονής
Ξενοφώντος, που τιμάται επ’ ονόματι του Αγίου ΜεγαλομάρτυροςΓεωργίου, βρεθήκαμε στο Κελλί του Προφήτη Δανιήλ. Είχαμε φθάσει κατά το μεσημέρι, και μετά από σύντομη ανάπαυση και τακτοποίηση των πραγμάτων μας, ο Γέροντας πρότεινε να πάμε ένα μικρό περίπατο. Κατηφορίσαμε και κατόπιν ακολουθήσαμε τον αδιέξοδο δρόμο που αρχίζει στην πρώτη στροφή και ο οποίος οδηγεί προς τα Δοχειαρίτικα.
Δεν απομακρυνθήκαμε πολύ, διότι ήδη είχε σουρουπώσει αρκετά. Σε ένα σημείο της διαδρομής μας, ένας από την ομάδα μας, θέλοντας να συμπεράνει το βάθος του φαραγγιού που βρισκόταν μπροστά μας έριξε τρεις πέτρες, αρκετά μεγάλες, προς το φαράγγι. Οι δύο λαϊκοί που βρίσκονταν στην παρέα, άδραξαν την ευκαιρία για να αστειευτούν με την επιπόλαιη αυτή πράξη λέγοντας πως ίσως κάποιος ερημίτης ασκητής να ήταν δέκτης αυτού του πετροβολητού. Ο Γέροντας, αποσιωπώντας την κωμική πλευρά τoύ θέματος, αναφέρθηκε στην ύπαρξη των ερημιτών και των αοράτων ασκητών, στις αναφορές γύρω από διάφορα σχετικά συμβάντα, και άφησε τον καθένα ελεύθερο να αποδεχθεί η όχι αυτή την παλιά αγιορείτικη παράδοση για τους γυμνούς και αόρατους ασκητές που ζουν στις ερημιές του Αγίου Όρους.
Όταν επιστρέψαμε στο Κελλί, είχε ήδη σκοτεινιάσει. Προσπαθήσαμε να βα-
λουμε μπρος την πετρελαιογεννήτρια, αλλά παρά τις επίμονες προσπάθειές μας επί μισή ώρα περίπου, το μηχάνημα δεν λειτούργησε, και έτσι μείναμε «αναγκαστικά» με τα κεριά και την λάμπα πετρελαίου (εκ των υστέρων σκεφτήκαμε ότι δεν ήταν ένα γεγονός τυχαίο).
Η νύχτα είχε πέσει για τα καλά, τα αστέρια ήταν ευδιάκριτα, παρά την ελαφριά συννεφιά που είχε ο ουρανός, και τα αηδόνια είχαν παραιτηθεί πλέον από το ολοήμερο κελάηδημά τους. Η σιωπή σε όλη την περιοχή ήταν πιο αισθητή τώρα, μετά την πρόσφατη παύση, παρά τα μεσάνυχτα. Ο Γέροντας είχε αποσυρθεί στο κελλί του, και τα άλλα τρία πρόσωπα κάθισαν μπροστά στην εξώπορτα του Κελλιού και μιλούσαν. Καθώς μιλούσαν, ένας από αυτούς διέκρινε και μία άλλη – δεύτερη φωνή, μακρινή και ακαθόριστη, και μη θέλοντας να διακόψει τον συνομιλητή του αρχικά δεν αντέδρασε. Εφ᾽ όσον όμως αυτή η φωνή συνεχιζόταν ήδη για πέμπτο λεπτό, παίρνοντας θάρρος διέκοψε αυτόν που μιλούσε ρωτώντας τον έναν: «ακούς κάτι;». Αφού συγκέντρωσαν και οι δύο την προσοχή τους, άκουσαν μια φωνή που προερχόταν από το βάθος του χειμάρρου. Ήταν μία ανδρική ενθουσιώδης φωνή, που φώναζε εκστατικά σχεδόν, μέσα στήνσιγαλιά της νύκτας και κάτω από το πανόραμα του ουρανίου στερεώματος:
«Δόξα σοι ο Θεός», «Κύριε σώσον τον κόσμο σου».
Τα επανελάμβανε συνεχώς και μεγαλόφωνα, καθώς και άλλα λόγια, τα οποία εξ αιτίας της αποστάσεως και του αντίλαλου ήταν ακαθόριστα.
Αλλά από το ύφος της φωνής ήταν κάτι σαν ευχαριστία και δοξολογία στον Θεό καθώς και ικεσία για το έλεός Του. Το άκουσε κατόπιν και ο άλλος λαϊκός, που ήταν στην παρέα. Και οι τρεις ακούγαμε ένα άνθρωπο, που βρισκόταν μέσα στο «πουθενά», να ευχαριστεί και να δοξολογεί τον Θεό. Γρήγορα ειδοποιήθηκε και ο Γέροντας, ο οποίος άκουσε αυτόν τον άγνωστο να δοξολογεί ακατάπαυστα, καθαρότατα τον Θεό. Στην συνέχεια και για ένα μικρό διάστημα ο άγνωστος έπαυσε την μεγαλόφωνη προσευχή του.
Όλοι αποσυρθήκαμε στα κελλιά μας. Ο καθένας κράτησε την δική του στάση απέναντι σε αυτή την αναπάντεχη εμπειρία, και κατάκοποι καθώς ήμασταν, γρήγορα αποκοιμηθήκαμε όλοι. Όλοι εκτός από τον Γέροντα, ο οποίος κάθισε στην απλωταριά αναμένοντας να ακροαστεί μία ακόμα φορά τον άγνωστο προσευχητή. Και όντως μετά από ένα διάστημα περίπου μισής ώρας τον άκουσε πάλι. Αυτή την φορά έψαλε μεγαλόφωνα αναστάσιμους ύμνους. Και αυτό που μπόρεσε ο Γέροντας να διακρίνει ήταν το τροπάριο της πρώτης ωδής του κανόνα του Πάσχα «Καθαρθώμεν τας αισθήσεις…», καθώς και άλλες προσευχές, όπως «Κύριε σώσε τον κόσμο σου», και άλλα.
Την άλλη ημέρα όλοι κοιτάξαμε προς την πλευρά, απ’ όπου ερχόταν η χθεσινοβραδυνή φωνή, προσπαθώντας να καταλάβουμε το ακριβές σημείο που βρισκόταν αυτός ο άνθρωπος η κάποιο σημάδι της παρουσίας του. Γρήγορα όμως καταλάβαμε ότι κοπιάζουμε μάταια και παραιτηθήκαμε από την προσπάθειά μας. Έμεινε όμως μέσα στην ψυχή μας η περιέργεια να μάθουμε αν τυχόν υπάρχει κάποιο Κελλί στην περιοχή αυτή, που να είναι αδιόρατο από την πλευρά του δικού μας Κελλίου.
Κατεβήκαμε στην Μονή για την έναρξη της Αγρυπνίας προς τιμήν του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου και ο Γέροντάς μας συνάντησε τον π. Σεραφείμ, ο οποίος έχει γνώση του χώρου και πολύ αγάπη για τον Προφήτη Δανιήλ και είναι αλήθεια ότι χωρίς τον π. Σεραφείμ δεν θα γίνονταν και πολλά πράγματα. Τον ρώτησε σχετικά, αν υπάρχει εκεί κοντά κάποιο Κελλί και του ανέφερε το γεγονός. Μας διαβεβαίωσε πως όχι μόνο Κελλί δεν υπάρχει αλλά και η απλή παρουσία οποιουδήποτε ανθρώπου είναι αν όχι αδύνατη, τουλάχιστον αδικαιολόγητη εξ αιτίας της πυκνής βλάστησης και του απροσπέλαστου της περιοχής.
Μετά από όλα αυτά ο καθένας κράτησε μέσα στην ψυχή του την ανάμνηση
αυτού του γεγονότος, ενός ανθρώπου μέσα στην απόλυτη ερημιά, ανυποψίαστου για την δική μας παρουσία, που φώναζε ενθουσιασμένος και ευχαριστούσε τον Θεό. Και από τους αόρατους ασκητές να μην ήταν, μόνο και μόνο αυτή η εγκάρδια προσευχή του την νύκτα στην μέση του δάσους, μας έδωσε το μήνυμα που ο Θεός επέτρεψε.
Συμπληρωματικά να προσθέσουμε ότι η γεννήτρια, αν λειτουργούσε το βράδυ, θα ήταν σίγουρα ανασταλτική αιτία για την αυθόρμητη και εξωστρεφή εκδήλωση του αγνώστου, διότι εξ αιτίας του θορύβου και των φώτων θα γινόταν η παρουσία μας πέρα για πέρα αισθητή. Και αυτή η γνώμη γίνεται πιο ισχυρή, αν λάβουμε υπ᾽ όψη μας το παράδοξο, ότι την άλλη ημέρα το πρωί πήρε αμέσως μπροστά.
Αυτή είναι η ιδιαίτερη «εμπειρία μας» κατά την τελευταία επίσκεψή μας στο Άγιον Όρος. Σας την παραθέτουμε, όπως ακριβώς τη ζήσαμε (…)

Ιεροδιάκονος Σιλουανός
Λευκάδα, 14.05.10

Οι Αόρατοι Ερημίτες του Άθωνα (Βιβλιο)

Οι Αόρατοι Ερημίτες του Άθωνα
Π.ΒΛΑΣΙΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
€10,00
προσθήκη στο καλάθι προσθήκη στη λίστα
Χρονολογία έκδοσης: 07 2006
ISBN: 9608449774
Σχήμα: 14x21
Σελίδες: 363
Εκδότης: ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ & ΣΙΑ ΟΕ/ ΤΕΡΤΙΟΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
Κωδικός Προϊόντος: 28538
Διαθεσιμότητα: ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ
 
 
 
  Περιεχόμενα>>
ΑΝΤΙΠΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ 7
ΠΡΟΛΟΓΟΣ 9
ΕΙΣΑΓΩΓΗ 13

ΜΕΡΟΣ Α'
Επώνυμοι Ερημίτες του Άθωνα (παλαιοί και νεώτεροι)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α'.
Επώνυμοι Ερημίτες που ασκήτευσαν γύρω από τον Άθωνα (παλαιοί όσιοι Πατέρες) 29
Ο Όσιος Πέτρος ο Αθωνίτης 29
Ο ασκητής κυρ-Ησαΐας 31
Ο Όσιος Μάξιμος ο Καυσοκαλυβίτης 32
Ο Όσιος Νήφων ο Καυσοκαλυβίτης 35
Ο Όσιος Γερόντιος ο Βουλευτηριώτης 37
Οι Όσιοι Διονύσιος ο Ρήτωρ και Μητροφάνης ο Πνευματικός 37
Ο Όσιος Νείλος ο Μυροβλήτης 39
Ο Όσιος Γρηγόριος ο Βυζάντιος 40
Ο Όσιος Νικηφόρος ο μονάζων 41
Ο Όσιος Ακάκιος ο Καυσοκαλυβίτης 41
Ο Όσιος Θεόδωρος ο εν τη Βίγλα 41

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β'.
Νεώτεροι Πατέρες της αθωνικής ερήμου 43
Ο σπηλαιώτης Γέρων Ιωακείμ 43
Ο Γέρων Παχώμιος ο σπηλαιώτης και Αναχωρητής 44
Ο παπα-Σεραπίων ο Ρώσσος. Ο ερημίτης του Άθωνα 44
Ο Γέρων Γεράσιμος ο Καρμηλίτης 46
Ο Μοναχός Σεραφείμ (άλλος ερημίτης του Άθωνα) 48


ΜΕΡΟΣ Β'
Οι σωζόμενες διηγήσεις για τους αφανείς Ερημίτες του Άθωνα
1. Περί των πρώτων Ησυχαστών του Άθω. (Εκ του βίου του Οσίου Αθανασίου του
Αθωνίτου) 53
2. Ο παράξενος περιπλανώμενος Ερημίτης. (Εκ του βίου του Οσίου Μαξίμου του
Καυσοκαλύβη) 54
3. Οι εφτά αφανείς Ερημίτες του Άθωνα 55
4. Όραμα και ευωδία στην περιοχή του "Κυρ Ησαΐου". (Εκ του βίου του Αγίου Νεομάρτυρος Κωνσταντίνου του εξ Αγαρηνών) 57
5. Τα Γιαννακόπουλα και οι αφανείς Ασκητές 59
6. Η σπηλιά των τριών σκηνωμάτων 61
7. Ανακάλυψις αγίου λειψάνου στο κάτω Χαΐρι 63
8. Ο μυστηριώδης γυμνός Γέροντας 65
9. Ο πνευματικός παπα-Γρηγόρης και οι μυστικοί Ερημίτες 67
10. Οι τρεις Αναχωρητές 70
11. Οι γυμνοί άγιοι των "Κρύων Νερών" 73
12. Η σπηλιά των Ευλογηταρίων 76
13. «Ακολούθα μας» 80
14. «Εσύ, αδελφέ, προορίζεσαι για την Σκήτη του Ξενοφώντος» 82
15. Οι δέκα Ερημίτες στον "Άγιον Πέτρον" 84
16. Άλλη μυστηριώδης σπηλιά στην περιοχή του "Κυρ Ήσαΐου" 86
17. Περί των δώδεκα ανυπόδητων του Άθωνα 88
18. Εμφάνισις σπηλιάς και θείου λειψάνου 91
19. Οι χωρίς κατοικία αόρατοι Ερημίτες 93
20. Ο Σταυρός της "Ευωδίας" 96
21. Ο ανώνυμος Αναχωρητής του Άθωνα 98
22. Ο Ερημίτης και τα παξιμάδια 101
23. Θεωρία 12 μυστηριωδών Μοναχών σε σπηλιά 102
24. Ευωδία στο "Χαΐρι" της Λαύρας 104
25. Ευωδία και στο "Χαΐρι" Καυσοκαλυβίων 105
26. Τα "αγρίμια" της Παναγίας 106
27. Ο σπηλαιώτης παπα-Λεόντιος και οι 12 ανώνυμοι Αναχωρητές 110
28. Απόκοσμοι Ερημίτες 112
29. Αχνάρια γυμνών ποδιών στα χιόνια 114
30. Κτύπησε την καμπάνα για να προλάβουν τους "γυμνούς Ασκητές" 116
31. Διηγήσεις Γέροντος Γερασίμου του Υμνογράφου 118
32. Για δέκα χρόνια έπαιρνε νερό 120
33. Προσκύνησε το μέρος που έστεκαν τα πόδια του 122
34. Ζητούσε ελεημοσύνη για να τρέφει ερημίτες 124
35. Οι δύο ημίγυμνοι Αναχωρητές 125
36. Συνάντηση υποτακτικού με Αναχωρητές 126
37. Η σπηλιά της "αγαλλιάσεως" 127
38. Η "Στραβολαγκάδα" 129
39. Οι Ερημίτες της Λεύκας . 131
40. Για τους αόρατους αγίους Ασκητές. (Εκ των επιστολών του Γέροντος Ιωσήφ του
Ησυχαστού) 133
41. Οι μερίδες θείου Άρτου πού χάθηκαν 135
42. Μυστηριώδεις Μοναχοί στον "Βαβύλα" 136
43. Ο νυκτερινός γυμνός ερημίτης 138
44. Διηγήσεις κάποιου Ιερομόναχου 140
45. «Ως σκιά εξηφανίσθη» 142
46. Ένας μακρυγένης άγνωστος Ερημίτης 143
47. Όρθριοι δια την Θείαν Λειτουργίαν και την Θείαν Μετάληψιν 144
48. Εξαφανίσεις Μοναχών 146
49. Μαρτυρία δύο Κυπρίων προσκυνητών 148
50. Παράξενοι νυχτερινοί επισκέπτες στην "Παναγία" 150
51. Άγνωστος ασκητής στα άνω "Κουκουζέλικα" 152
52. Άλλος γυμνός ερημίτης στο δάσος 154
53. Δύο σύγχρονοι Αναχωρητές 155
54. Θεωρία τριών ρασοφόρων στην κορυφή 161
55. Σύγχρονος σπηλαιώτης Ασκητής 163
56. Ανακάλυψη σπηλιάς και οστών ανωνύμου αγίου Ασκητού 164
57. Άγνωστος ερημίτης μεταξύ Άθωνα και Αντιάθωνα 171

ΜΕΡΟΣ Γ
Παράρτημα παρόμοιων παράξενων διηγήσεων εκτός Αγίου Όρους
Α. Διηγήσεις παρόμοιες και στο Όρος Σινά 175
Β. Παρόμοιες περιπτώσεις και διηγήσεις και στο Αγιοφάραγγο Κρήτης 180

ΜΕΡΟΣ Δ'
Συμπληρωματικά στοιχεία σχετιζόμενα με τον μοναχισμό - ερημιτισμό.
Εδάφια εκ των θείων Γραφών, όπου εγκωμιάζεται η ερημητική και ησυχαστική ζωή 189
Εκ της Παλαιάς Διαθήκης 189
Εκ της Καινής Διαθήκης 195
Περί ησυχίας (εκ των αποφθεγμάτων των θεοφόρων Πατέρων) 201
Γενικά περί μοναχισμού 207
Διάφορα είδη ασκήσεως και κλάδοι του μοναχισμού 210
Περί Ερημητισμού 215
Πόθος των οσίων Πατέρων δια την έρημον 217
Αποσπάσματα λόγων μερικών αγίων Πατέρων και συγχρόνων ενάρετων Γερόντων, περί ερημιτών
και αναχωρητικης και ησυχαστικής ζωής 219
Λίγα για τον ερημητισμό του όρους Άθω 233

ΜΕΡΟΣ Ε'
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 241
ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ
Λόγος Β' εις Πατέρας τελειωθέντας (του Οσίου πατρός ημών Εφραίμ του Σύρου) 247

Mαρτυρία "Γυμνού Ασκητού"

Oμολογία "γυμνού ασκητού"

( περί της Αγιότητος του εν Αγίοις Πατρός ημών Νεκταρίου, Επισκόπου Πενταπόλεως.)

"Αποφεύγοντας λοιπόν να παρασταθούμε και παρακολουθήσουμε είτε γενικά, είτε με λεπτομέρειες την παραμονή του στη χερσόνησο του Άθω, την καταγεμάτη διδαχή, συγκίνηση και δέος, θα βρεθούμε κοντά σε μία επίσκεψη που έκανε μιά από κείνες τις ημέρες στα Καυσοκαλύβια, στη δροσερή Κερασιά κι από εκεί στα Κατουνάκια, στο Ησυχαστήριο των ζωγράφων Δανιηλαίων, στην ακροτοπιά, που, όπως λένε, ψέλνουν αγγελικά. Ήταν μία ταλαιπωρία, για να φθάσει ώσαμε εκεί. Αλλά υπερνικήθηκε από τον έρωτα που ένοιθε για βυζαντινές μελωδίες, για κατανυκτικούς ύμνους στην Υπεραγία Θεοτόκο. Στα Κατουνάκια οι περίφημοι ζωγράφοι Δανιηλαίοι από αδελφό σε αδελφό φύλαγαν το θησαυρό του αρχαίου μέλους, ισοκρατούσαν και έμελπαν την υμνολογία χρωματίζοντας το λόγο σαν άγγελοι. Κάτι το ασύλληπτο, το "ραντίζον την ψυχήν θεικήν δρόσον και αγαλλίασιν". Στο Ησυχαστήριό τους, περίφημο για την Αβραμιαία φιλοξενία του, εμόναζαν και τότε κάπου δώδεκα αδελφοί, οι οποίοι ζούσαν μεταξύ τους με άκρα υπακοή, απλότητα και αγάπη. Εκτελούσαν τις ιερές ακολουθίες με τέτοια κατάνυξη, που ο επισκέπτης λησμονούσε τα πάντα, αιθεροπιανόταν, ξέφευγε από τη χοική ουσία και επιθυμούσε να μη σαλέψει ποτέ από κεί.
Κάπου δέκα λεπτά της ώρας πορεία, κάτω από το Ησυχαστήριό τους, ήταν το φρικτό Καρούλι, ένας απόκρημνος βράχος πάνω από εκατό μέτρα, όπου κάτω χαμηλά στις ακριές του βρεχόταν από το μανιασμένο κύμα της ακρογιαλιάς.
Οι Δανιηλαίοι δεν είχαν ειδοποιηθεί για την επίσκεψή του, δεν ήξεραν ποιός είναι. Παρουσιάστηκε με καλογερικό σκούφο, με τα παλαιά ράσα που χρησιμοποιούσε στην καλλιέργεια των λουλουδιών του κήπου της Ριζαρείου, με χοντρές καλογερίστικες αρβύλες. Είπε πως ήταν ένας μοναχός από την Αθήνα. Τον υποδέχθηκαν όμως όπως πάντα με εγκαρδιότητα, με Αβραμιαία, όπως είπαμε, καλοσύνη και, αφού τον εκέρασαν νωπά σύκα, φουντούκια με αγριόμελο, ευχαριστήθηκαν που θα έμενε μερικές μέρες κοντά τους να παρακολουθήσει τις ιερές ακολουθίες.
Αλλά τα λίγα λόγια του, περίεργο, είχαν ουσία, τόξευαν ακτίνες "Θείου Φωτός!" . Όπου καθώς σε μιά στιγμή ύστερα από τις πρώτες περοποιήσεις σιγοπερπατούσαν με έναν από τους αδελφούς Δανιηλαίους, τον πέμπτο της συντροφιάς, κατευθυνόμενοι προς το φοβερό βράχο του Καρουλίου, συναπαντούν έναν άγνωστο "περίεργο" ερημίτη, μελαμψό, με καταμπαλωμένο κίτρινο ράσο, λιπόσαρκο, με δύο μεγάλα μάτια που σε καθήλωναν...
-Ευλογείτε...ψιθύρισε ο Νεκτάριος. Κι απόμεινε εκστατικός.
-Ο Κύριος, αποκρίθηκε αυτός. Και μονομιάς έκανε παρατήρηση στον αδελφό Δανιήλ.
-Πώς προπορεύεσθε, αδελφέ, από τον Πενταπόλεως, τον πρό πολλού ενταχθέντα μεταξύ των αγίων ιεραρχών; Σα να τους κόπηκε η αναπνοή. Ο Δανιήλ απόμεινε να κυττάζει χαύνος. Εκείνος εκύτταζε τα μάτια του ερημίτη και σώπαινε. Η καρδιά του γοργοκτυπούσε. Είχε λοιπόν δίπλα του μίαν άγνωστη αγωνιστική ψυχή, ευλογημένη με το ποορατικό χάρισμα; Άθελά του δάκρυσε.
-Υπερευλογημένο το όνομα του Κυρίου μας, αδελφέ, ψιθύρισαν τα χείλη του. Μην αναφέρετέ τι δια τον ταπεινόν δούλον του. Παρακαλώ...παρακαλώ, δεχθείτε...τον
ασπασμόν μου. Κι επλησίασε κι έσκυψε να φιλήσει το ροζιασμένο χέρι του ερημίτη.
Εκείνος τραβήχθηκε με φόβο. Και σκύβοντας με τη σειρά του να φιλήσει το χέρι του επισκέπτη βρέθηκαν οι δύο πρόσωπο με πρόσωπο. Αντάλλαξαν εγκάρδιο ασπασμό.
-Χθες οι δαίμονες φρύαξαν... ψιθύρισαν τα χείλη του ασκητή. Μεταβλήθησαν σε σμήνος μεγάλων κωνώπων, με έπληττον και προσπαθούσαν να με αφήσουν χάμου αναίσθητον. Πλην όμως δεν ίσχυσαν εις το σημείον του Τιμίου Σταυρού. Εις δε την φράσιν "Αναστήτω ο θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί Αυτού" εξηφανίσθησαν.
-Διατί;
-Διότι θα μου εδίδετο η ευκαιρία να γνωρίσω έναν φοβερό διώκτην των. Τί νέα από τον κόσμο;
-Τι νέα...Πόλεμοι, ατασθαλίαι, ζυμώσεις και...
-Καταλαμβάνω, συμπλήρωσε ο ερημίτης. Κομπασμός, υπερηφάνεια, νοησιαρχία.
Ακολούθησε σιγή.
Στο μεταξύ ο αδελφός Δανιήλ παρατηρούσε με έκσταση τον απρόσμενο εκείνο επισκέπτη, που ήταν Επίσκοπος, και προσπαθούσε με λόγια συντριβής να επανορθώσει την παράλειψη προσφοράς του ανάλογου σεβασμού.
-Σας αντιλαμβάνομαι, Σεβασμιώτατε,έπιασε να λέει ο ασκητής. Νοσταλγείτε την μόνωσιν. Αλλ' εφόσον θεωρήσατε καθήκον να υπηρετήσετε αυτοπροσώπως τον λαόν, εφόσον
υπελογίσατε τους συνανθρώπους και τους αγαπήσατε εκ μέσης καρδίας...Θάρθει και η μόνωσις.
Τον κύτταξε πάλι στα μάτια και ξαναδάκρυσε.
-Τί φρονείτε δια τον εικοστόν αιώνα που έρχεται; σιγορώτησε.
Ο ερημίτης δεν αποκρίθηκε αμέσως. Σήκωσε το βλέμμα ψηλά, πήρε βαθειά αναπνοή και είπε:
-Τέλος τα βασίλεια. Πόλεμοι...ανησυχίαι, σφαγαί, καταστροφαί. Κυρίαρχος ο φόβος.
-Ο φόβος...επανάλαβαν τα χείλη του Δανιήλ.
Δεν είπαν άλλο τίποτα. Προχώρησαν και οι τρείς για το φοβερό βράχο..."

Πηγή: http://dimitriosmamoglou.blogspot.com/

Μαρτυρίες περί Αοράτων ασκητών (Αναγνώσματα)

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ ΜΑΡΤΥΡΙΩΝ ΠΕΡΙ ΑΟΡΑΤΩΝ ΑΣΚΗΤΩΝ

ΒΙΝΤΕΟ (Νο1)



ΒΙΝΤΕΟ (Νο2)

Μαρτυρία Γέροντος Καλίστρατου περί της υπάρξεως Αοράτων ασκητών

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΚΑΛΙΣΤΡΑΤΟΥ(ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ)

"ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΑΟΡΑΤΟΙ ΑΣΚΗΤΕΣ"
ΒΙΝΤΕΟ (Νο1)

ΒΙΝΤΕΟ (Νο2)

ΒΙΝΤΕΟ (Νο3)

ΒΙΝΤΕΟ (Νο4)

ΒΙΝΤΕΟ (Νο5)